De lieve meneer van het beheer aldaar, op mijn nieuwe landgoed, deed de deur voor me open, en mijn ouders waren mee. Om te zien waar hun dochter en Kleinzoon1+2 nu maar weer terecht zouden komen.
Twee jaar geleden was hetzelfde aan de hand en moesten ze toezien dat ik in een, weliswaar heel ruime, maar zeer brakke woning zou gaan wonen. Met paarse verf, een hoop creativiteit en gewoon acceptatie, heb ik er een Thuis van kunnen maken, waar ik oprecht heel blij mee ben geweest de afgelopen tijd.
Met als favoriete deel van het huis mijn keuken. Waar ik nu ook zit, op mijn eigen plekje, achter de laptop, kommetje wijn ernaast en het raam open. De Zonen zijn nu bij Echtgenoot1, maar voor hetzelfde geld hadden ze boven gelegen. Ik denk me dat graag in.
Het bericht dat ik weg moest kwam als een schok. En ik wilde niet.
Nu zijn we drie weken verder, en heb ik, vrij karakteristiek denk ik, al afscheid genomen. Het was een huiske dat ik nodig had twee jaar geleden. Ik heb er mijn thuis van gemaakt, voor de jongens en mij, en we zijn er heel blij geweest. Thuiskomen vond ik altijd fijn. Na een nachtje elders logeren, na een dag weg, of gewoon na het boodschappen doen. De Zonen vonden hun kamertjes fijn, de badkamer heel vervelend, maar de huiskamer was hun domein.
Waar we nu gaan wonen is een stuk kleiner, maar groots in de sfeer en de omgeving.
Het is een huiske, waar vroeger een non in woonde. En dat voel je wel. Er hangt een sereniteit die ik herken van toen ik
Juist ja.
Forever young ik dus he.
Ik ga uitkijken op bomen en groen en alles. Nu is dat hier in Het Dorp niet een heel raar verschijnsel, maar ik durf te zeggen dat ik er straks toch wel heel fraai bij zit hoor. De Zonen gaan samen op een kamer. Wat in het echt zal neerkomen op Zoon1 in hun kamer, en Zoon2 bij mij in bed.
Tenzij Trainer1 natuurlijk een nachtje komt logeren.
Want dat is ook nogal gezellig.
Verder was er nog verwarring gaande. De mensen van de organisatie die mij drie weken geleden vertelden dat ik opeens mijn huis uit moest, met de kinderen, om vervolgens mijn huis te verhuren aan een ander, voor drie honderd euro per maand meer, die stuurden mij van de week een brief, dat mijn huur verhoogd wordt met 8 euro. Per 1 juli.
Ook werd ik gebeld, dat aanstaande donderdag de inspectie zal plaatsgrijpen, van dit huis.
Of ik het maar wel heel schoon en netjes wil opleveren.
Ik: Schoon en netjes?
Hij: Ja, zoals je het twee jaar geleden ook hebt betrokken.
Ik: Oh, dus ik kan zeg maar de hele boel afbreken, vier emmers modder door de tent smijten en wat ratten loslaten?
Hij: ......
Ik: Ja nee serieus he
Hij: Jamaar nee, bijvoorbeeld de wastafel van de badkamer moet wel echt schoon zijn en zoooo
Ik: Toen ik hier kwam wonen, was er niet eens een wastafel.
Hij: Oh ja.
Ik: Ja. Dus.
Hij: Als de mensen van Dreefbeheer het niet netjes genoeg vinden, dan komt er een schoonmaakbedrijf in, dat kost 250 euro en dat moet jij dan betalen.
Ik: HAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHHAA. (Ik bleef er bijna in zeg)
Hij: Eh. Ok. Tot donderdag.
Ik: Ja doei he.
Ik denk zomaar dat ze even voor het gemak vergeten zijn, dat mijn huiske eigenlijk niet eens meer het verhuren waard was, zo brak was het toen ik erin kwam. Dat ik met handschoenen aan, en chloor in mijn ogen, hier de boel een beetje leuk heb gemaakt. Dat ik drie keer grofvuil moest bellen om de bende op te halen die er nog in stond.
Is ze even ontgaan denk ik.
Nou, dan moet je net mij hebben. Dat ga ik ze wel even vertellen hoor donderdag.
Er is een nieuwe huurder dus. Een meneer die ook woonruimte nodig heeft, maar t geluk heeft dat ik het hier bewoonbaar heb gemaakt. En ja, er is een muur paars, maar dat is altijd nog beter dan het bruine behang dat eerst op de muren zat.
Hij heeft geluk.
Het is hier een gemeenschapje. Met BuurmanP en zijn VriendinL. Zulke lieve mensen. Buurvrouw 2, 3 en 4 en Buurman2. De kinderen die hier wonen en de deuren die altijd open staan, als het mooi weer is.
Het was mijn eerste huis weer alleen. Ik heb hier een verkering laten slapen. Ik heb dates gehad. Ik ben alleen geweest. En heel veel met Vriendinnen en mijn Zuske. Ik ben hier thuisgekomen en ik heb geleerd alleen te zijn.
Maar het is nu ook weer klaar. Ik ga morgen afscheid nemen en het is goed.
Misschien dat ik wel een beetje moet huilen morgen, maar ook daar staat de wijn weer koud, en knijp ik in mijn handjes dat er toch zoveel hulp is morgen, op t laatste moment, zomaar op een dinsdag.
De jongens en ik hebben t toch maar weer mooi voor elkaar straks in ons Huiske
Geen opmerkingen:
Een reactie posten